van Michiel Vermeulen

Vanaf onze camping hebben we goed zicht op de Kaiserjägerweg. ‘s Avonds zien we goed de autolichten die via de vele haarspeldbochten omhoog of omlaag slingeren. Links van de Kaiserjägerweg bevindt zich een avontuurlijke kloof, Val Scura. Hier doorheen loopt de Sentiero Clemente Chiesa. In het bovenste deel van deze route zijn diverse steile passages voorzien van trappen en staalkabels om je aan te zekeren. Dit soort routes wordt ook wel via ferrata of klettersteig genoemd.

Samen met mijn dochters Larissa (11) en Dagmar (14), mijn zwager Ronald en ons nichtje Amber van 8 staan we om 9 uur op de parkeerplaats bij Albergo Alla Vedova, gelegen achter Caldonazzo en startpunt voor vandaag. Voor Amber is het erg spannend, voor haar is het de eerste keer dat ze een klettersteig gaat doen. We lopen eerst nog een stukje over de weg en gaan volgen dan pad 233 dat de Val Scura in gaat. We winnen al snel aan hoogte en lopen dan weer rechts, dan weer links langs het beekje dat door de kloof loopt. We moeten af en toe de beek oversteken en uitkijken dat we niet al te natte voeten krijgen.

Hoe hoger we komen, hoe meer uitzicht we krijgen. We zien Levico en de Panarotta, later ook de verder gelegen toppen van het Brentamassief. Bij de eerste staalkabels aangekomen trekken we onze klimgordel en klettersteigset aan, waarmee we ons aan de kabels kunnen zekeren. Ook de helm hoort bij de uitrusting, om ons te beschermen tegen vallende stenen. We vorderen gestaag, al heeft Amber af en toe wat moeite met de grote stappen die ze moet maken. Ongeveer halverwege de route komen we aan bij de bron van het beekje dat door de kloof loopt. Het water komt letterlijk uit de berg! Voor de meiden een mooi moment om even af te koelen.

Hierna vervolgen we onze weg naar boven. Langs smalle richeltjes, over grote rotsblokken en via enkele korte trappetjes. Een stukje achter ons loopt een man alleen. Als ik even later met hem praat, blijkt het een Duitser te zijn die de E5 route loopt. Dit is een lange afstandsroute die bestaat uit 30 etappes en loopt van Konstanz aan de Bodensee naar Verona. 2 etappes lopen ook door Valsugana. Etappe 21 gaat van Palu via Lago Erdemolo, Fravort en Panarotta naar Levico, etappe 22 loopt vervolgens via Val Scura naar Luserna. Tot op heden is dit de mooiste etappe die hij tot nu toe heeft gedaan!

In het bovenste deel van de klettersteig komen we langs een bronzen schild in de wand waar de naam van de route op is aangegeven, de alpinisten van Caldonazzo hebben deze route in 1959 opgedragen aan Clemente Chiesa. Wat ons hier opvalt is de structuur van de rotsen. Het lijken rotsplaten die allemaal op elkaar gestapeld zijn, horizontaal, verticaal en schuin op elkaar. Wat een krachten zijn erbij komen kijken toen miljoenen jaren geleden deze bergen gevormd zijn! Uiteindelijk bereiken we via de laatste kabels en trappetjes het bos en kunnen we onze klimuitrusting uit doen. Als we verder lopen bereiken we uiteindelijk Albergo Monte Rovere waar we van een welverdiende pauze genieten.

De terugweg gaat via de Kaiserjägerweg. Het eerste stuk lopen we over de weg, later steken we steeds stukken af via pad 202, waardoor we sneller afdalen. We moeten wel uitkijken, met de losse stenen en boomstronken is een val gauw gemaakt. Het uitzicht is prachtig, we overzien de meren van Caldonazzo en Levico en alle bergtoppen in de nabije en verre omgeving. Amber heeft hier echter geen oog meer voor. Ondanks de aanmoedigingen van haar grote nichten wordt het haar een beetje teveel. In de boeken staat 4 uur aangegeven voor deze route, wij zijn met de kinderen echter al bijna 7 uur onderweg. Ik neem de rugzak van Ronald over, zodat hij zijn dochter de laatste stukken kan dragen. Groot is de opluchting als we bijna terug bij de auto zijn, ineens loopt ze weer als de beste. En terug op de camping hebben ze natuurlijk de meest spannende verhalen te vertellen aan iedereen!

Opmerking van VVV Valsugana Lagorai
Een via ferrata of klettersteig is een prachtige ervaring maar wij adviseren ten zeerste deze enkel onder begeleiding van een berggids te maken danwel in gezelschap van ervaren alpinisten zoals in deze blog van Michiel Vermeulen.